India 2007

Reisverslag

Uitnodiging 15 mei presentatie India

Download de uitnodiging

 


India reis wordt landelijk uitgezonden!
Vanaf Woensdag 18 april wordt de India reis landelijk uitgezonden. Iedere week zijn er drie Mtnl-uitzendingen in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Utrecht. De programmering in Amsterdam, Den Haag en Utrecht wordt aangevuld met lokaal nieuws. In Amsterdam zijn de programma's te bekijken via het kanaal Salto A1. In Den Haag maken zij onderdeel uit van de programmering van de regionale omroepen TV West en Den Haag TV. In Rotterdam wordt er uitgezonden op TV Rijnmond, Rotterdam TV en ETV. In Utrecht komen ze op het scherm via TV Utrecht.

Mtnl is niet alleen te zien in de stad: ook omliggende dorpen in het kijkgebied van Salto, TV West en ETV kunnen meekijken.

voor informatie kijk op de MTNL site >>> link zie hieronder:

http://www.mtnl.nl

Documentaire India Project
Deze Week opgelet!! Op tv West, op "het andere oog" wordt de India reis uitgezonden. Benieuwd??
het wordt uitgezonden op drie verschillende tijden: 16.28 uur, 20.00 uur en 22.16 uur!
Dus mis het niet!!

 

REISVERSLAG INDIA
Direct nieuws uit INDIA vind je hieronder!! We proberen elke dag nieuwe informatie erop te zetten.

hieronder wat links over informatie van India en het plaatsje waar de jongeren zitten:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Madras

http://nl.wikipedia.org/wiki/India

 

http://www.landenweb.net/india

http://www.earthaidholland.nl/wiezijnwij.htm

 

Dag 14 India: vrijdag
En dan vrijdag de laatste dag in India...............................

Iedereen staat te popelen om weg te gaan. Omstreeks 15:50 uur rijden we naar het dorp waar een feest zal worden gehouden. De school is versierd met slingers aan de buitenkant.Mo krijgt de eer om samen met de burgemeester de school te openen. Het was de dorpelingen niet ontgaan hoe hard Mo heeft gewerkt de afgelopen twee weken.Na de opening wordt de school belegerd door de kinderen en andere belangstellenden.In de school treffen ze nieuwe stoeltjes aan. Op de wanden nieuwe posters. De kinderen gaan uit hun dak............, ze zingen joelen en tijdelijk is de school even van hen. De lerares is erg blij met het resultaat. In de tussentijd is ook een poort gemaakt, de laatste muur en de entree een betonnen plateau gestort.

De groep en de leiding worden gehuldigd. De leiding krijgt een 'zilveren' medaille en de jeugd een 'gouden'. Als aandenken krijgt een ieder een cadeautje.Hierna barst het feest los. Er treedt een dansgroep op en de avond valt. Hapjes worden vanuit onze bus geserveerd. Het loopt storm daar. Alle kinderen kunnen niet wachten om wat lekkers te krijgen. Onze jongeren worden omringd door dorpelingen die steeds maar weer laten blijken hoe blij ze zijn.

Voordat wij gaan, betreden we het podium en nemen afscheid van het dorp. De bus rijdt de duisternis in en al gauw vervaagt het feestgeluid.In de bus wordt gezellig gezongen, een feestelijke afsluiting, een oranje gevoel hier in India.......................

Volgende week zal de website verder worden aangvuld met de allerlaatste nieuwtjes en nog meer foto'sTot gauw, tot morgen, terug in Nederland.

 


 


 


 

Dag 13 India: donderdag
Over donderdag valt een ding te zeggen: VRIJ! In de avond hebben sommigen een stukje opgevoerd maar dat staat alleen op film.

Dag 12 India: woensdag
Zoals gewoonlijk komt onze bus later dan verwacht. En passant werd de bus ingezet om andere klusjes te doen voordat wij werden opgepikt.Het had iets te maken met een lading bamboe, ja ja..........................Cathy is jarig en er wordt gezongen. Het zal een verjaardag worden die ze nooit meer zal vergeten.....................

In Lathur strijken we neer om bij een schooltje enkele speeltoestelen te plaatsen en om ze te schilderen.Het schooltje bestaat uit drie lokalen waarvan een buiten gebruik is. Als we aankomen staan enkele kinderen in de deuropeningen om een glimp op te vangen van die vreemdelingen. De zon staat hoog en schijnt genadeloos op ons neer. De speeltoestellen zijn al geplaatst, maar na enig overleg wordt het klimrek verplaatst. De grond is keihard en in de hitte is het zwaar ploeteren, helemaal verziekt als na vier gaten graven een waterleiding in de weg zit....

 


 


Steve introduceert zichzelf bij de lerares en mag plaats nemen achter haar bureau. In het klaslokaal waar hij te gast is, krijgen ongeveer 30 kinderen les van de juffrouw. De kinderen zitten allen op de grond, er zijn geen schoolbankjes of stoelen. Het enige meubilair is de lessenaar. Jan, Cathy Damian en Mo gaan voor de klas zitten. Steve geeft de kinderen een korte Engelse les. Na deze les zingen de kinderen voor de gastdocent en de vier jongelui

Buiten straten de werkzaamheden. De twee wipwappen worden geschilderd in het Haagse palet en het speeltoestel met de twee schommels in rood, geel en blauw. Het ergste is het klimrek plaatsen vanwege de harde grond. Iedereen puft en zweet in de warmte. Water woprdt verdeeld waar nodig is. Op de veranda houden sommige kinderen de jongelui gezelschap. Deels zitten in de boeken maar liever kijken ze wat er buiten gebeurt. Mo en Jan dollen met enkele kinderen en het plezier is duidelijk van hun gezichten af te lezen.

 


Als alles af is, zingen de kinderen voor de groep en proberen de speeltoestellen meteen uit.Ze zwermen uit,........ een gezellige bende!

Terug in Mamallapuram is de middag voor iedereen zelf in te vullen. Sommigen kiezen voor het strand en enkelen doen een middagdutje. De schrijver ging met Sander een park bezoeken waar rotspartijen liggen met enkele uitgehouwde tempels in het massieve steen. De vuurtoren is ook te bezoeken en de gastheren zijn een kolonie bavianen en een kudde geiten. Door van de paden af te wijken, klimmen wij naar plaatsen waar we van het uitzicht genieten. De Indische oceaan is te zien en ook de steenhouwerij op de zandvlakte waar we twee dagen eerder te gast waren.

In het restaurant sluipt Fabien van Earth Aid binnen met een doos waarmee ze onmiddellijk naar de keuken loopt. Tussen door heeft ze een taart geregeld, het blijft tenslotte een traditie taart eten. Cathy is blij verrast als de taart voor haar neus wordt gezet. Alle bezoekers van het restaurant kijken om vanwege de prachtige zangkwaliteiten en de taart............. die ging op!

 


 

Dag 11 India: dinsdag
In het dorpje Periyarnagar waar de school staat, worden de laatste dingen gedaan. Rondom wordt de grond geegaliseerd en op de buitenzijde van 'het kleine hokje voor de dagelijkse sanitaire ontspanning' begint Rick met het schilderen van de Haagse kleuren. Steve springt bij en een nog geen uur later is de Haagse ooievaar ook in India neergestreken. Onder de vlag staat een banier met de tekst: *Den Haag*Periyarnagar*'07*

"Moes" van TVWest loopt met de camera door het dorp. Dat duurde langer dan verwacht omdat sommige dorpelingen het filmen bijzonder interessant vinden. Er wordt gelachen en gedold hierdoor zijn er leuke shots geschoten. Hopelijk dat bij de montage wat van al die meters film overblijft.

In de avonduren werken sommigen verder aan hun zeepsteen creatie. De man van de beeldhouwerij is speciaal daarvoor naar het hotel gekomen om bij te staan. Tegen midernacht wordt de laatste tik uitgedeeld en wordt het weer stil in het hotel...

 

Dag 10 India: maandag
In de ochtend is tot 10:00 uur geslapen. Na ontbijt in "de Blue Elephant" rijden we een korte rit net buiten het plaatsje. We stoppen bij een steenhouwerij. Het is gelegen op een zandvlakte. Onder het bladerdak van een hutje liggen matten verspreid. Daarop staan twee rijen tafeltjes opgesteld. Ieder zit op een laag houten bankje en krijgt een zak uitgereikt met allerlei gereedschap. Bedoeling van deze dag is een beeldje of een hanger te maken uit zeepsteen.

In de beeldhouwerij staan levensgrtoe beelden. Veel massieve blokken steen, een indrukwekkende verzameling van beelden en werken die bijna af zijn. Op een muur hangen foto's over de ontwerpfase van sommige beelden. Na uitleg over het gebruik van het gereedschap gaat iedereen aan de slag. Het geluid van tikkende beitels af en toe vergezeld door het geluid van een slijpschijf rolt over de zandvlakte. Een verkoelende wind, zittend in de schaduw van het bladerdak... een dag beitelen, schuren en vijlen geeft ontspanning.

Dag 9 India: zondag
Met de bus rijden we naar een dorpje. De bus stopt langs de kant van de weg.Een groenstrook waar mensen een looppad hebben ingesleten leidt ons naar het begin van een nederzetting.Het eerste hutje is vol met schoolkinderen. Het is een eenvoudig hutje van ongeveer 4 bij 4 meter voorzien van een bladerdak.De lage wanden zijn opgetrokken van twijgen en takken.De kinderen zingen als verwelkoming een lied voor ons.Ook het Indiase volkslied zingen ze daarna, sommigen zijn zo zo fanatiek met zingen dat het gezang van andere kindjes wordt overstemd..Niet door hun zangkwaliteiten maar wel door hun enthousiasme.Van ons krijgen ze allemaal een lang en zeer gemeend applaus.

Hierna nemen de jongeren ieder een paar kinderen mee. Overal in het dorpje strijken ze neer en samen met de kinderen schilderen ze op papier en op doek. Het doek wordt door de kinderen plechtig en professioneel gesigneerd met naam en leeftijd. Daarna neemt Raymond een foto van ieder kind met hun eigen kunstwerk.Er zitten hele mooie schilderijen bij. Deze schilderijen met bijbehorende foto's van de "kunstenaars" , zullen zoals eerder vermeld, bij de presentatie worden geveild. De opbrengst zal naar de kinderen gaan.

 


 


De terugreis is heel bijzonder. Wij nemen een aantal "rickshaw's" ook wel vaak tuc-tuc genoemd. Dat zijn die grappige kleine gemotoriseerde driewielers. Terwijl de kinderen gaan eten, rijdt een lange lint van gele driewielers terug naar het hotel. De kinderen van het dorp zullen na hun lunch met de bus naar de stad worden vervoerd. Daar genieten ze van een middagje uit op het strand terwijl de Haagse afvaardiging zelf hun vrije tijd indelen. Enkelen kiezen voor het strand, sommigen voor relaxen in het hotel, er zijn ook die een tempel bezoeken maar iedereen is om 19:00 uur weer terug voor het avondeten. Morgen weer een nieuwe dag...

Dag 8 India: zaterdag
Vandaag heerlijk niets doen! Alhoewel uitslapen zit er niet bij maar de bestemming is niet het schooltje maar de hoofdstad van deze streek Chennai het voormalig Madras. Het is ontzettend warm en de zon is genadeloos voor iedereen.De kleding plakt aan de huid en het vooruitzicht te lopen in een winkelcentrum met airco doet goed...

De weg naar Channai loopt langs de kust, kaarsrechte palmbomen volgen ons onafgebroken. Overdag is het uitzicht vanaf deze weg heel anders dan bij aankomst vorige week. Het landschap is uitgestrekt vlak en zanderig.

Chennai is een drukke stad. Er zijn billboards groter dan de gemiddelde bouwkavel thuis! Het duurt vrij lang tot we de Sri Lanka Mall bereiken. Een bezoek aan de pizzahut doet de klamme sauna gevoel vergeten! Daarna zwermen we uit over de mall. Ondanks de luxe van de airco was deze middag uitputtend. Buiten de entree van de mall komen de rokers bij door te paffen. De rest voert een strijd met de verschrikkelijke hitte. De meest broeierige dag tot nu toe...

Onderweg stoppen we bij een strand. Het schijnt het strand te zijn waar Gandhi [peace and love... we remember you...] zijn 'strijd' begon.Het verzet tegen de tirannie door massale burgelijke geweldloze ongehoorzaamheid. Het wordt satyagraha genoemd.

Het is een breed strand van ongeveer 300 meter breed.Heel veel mensen staan bij de branding met hun voeten in het water en iedereen met het gezicht naar de zee.Mensen zitten verspreid, eten en praten met elkaar.In deze schemering met de kraampjes op het zand, de vreedzame sfeer en de grote drukte......., heel bijzonder hier te zijn.

 


Weer op weg krijgt Steven van de jongeren een erg leuk cadeau. Hij schijnt een tik te hebben met hele mooie kwalitatieve uitermate voortreffende sportschoenen voor de professionele sporter...Het was net iets aan de dure kant maar de jongeren hebben ieder een bijdrage geleverd wat ze konden missen. En zo werd Steven in de bus heel aangenaam verrast.

 


 


 


De terugreis was op de muziek van James Brown. Rick had een CD van de King of Soul gekocht. Met knipperende lichten in de bus genoten we van de terugreis naar het hotel. Voor het slapen gaan, bedankt Steven iedereen een zoveelste keer.Dan vertelt Steve een verhaal dat al honderden jaren oud is. Het verhaal van Hassan de wever. het verhaal gaat over rijkdom, geluk, kansen in het leven en vooral delen met elkaar. Een mooi verhaal om de dag mee af te sluiten.

In de nachtelijke uren wordt ons gezelschap uitgebreid met 'Moes' Hij is als journalist en filmer werkzaam bij TV West te Den Haag. Hij zal hier de activiteiten en de groep filmen.Moes, of Mustapha, is bekend met de uitgangspunten van het project. Hij heeft al eens een mooie reportage gemaakt over jongeren op pad met Raymond.Prachtig dat iedereen straks ook op de Regionale TV kan meegenieten van deze reis.

 

Dag 7 India: vrijdagavond
De dag wordt dus afgesloten met ontspannen en zwemmen aan het strand. Chantal, Daimian, Patrick, Jan en Dianto blijven in het hotel. Sommigen van hen pakken hun slaap en de rest zit lekker met elkaar te beppen. In de avond loopt het gezelschap de vertrouwde route naar het restaurant.Het is die avond drukker dan anders. Er is namelijk een festival die dag.Het stadje heeft veel extra Indiers te behappen die van buiten komen.Na het avondeten lopen we mee met de mensenstroom in de hoofdstraat. Het festival maken we niet mee want de drukte overweldigend.Verstandig als we zijn keren we terug. Het is een gekkenhuis op straat. overvolle bussen die zwaar overbeladen naar een kant hellen terwijl er ook passagiers aan de buitenkant vastgeklampt mee rijden. Op het dakterras zien we belangstellenden mooi gekleed in door de straatjes lopen. We worden getrakteerd op vuurwerk die we op het dakterras heel goed kunnen zien.

 

Dag 7 India: Vrijdag en vooruitblik voor het weekend.
Chantal is kort wat ziek geweest en vandaag, vrijdag, nadat zij medicijnen heeft gekregen weer aan de beterende hand, Ze werkt ook weer mee met de groep.

Over de plannen van de komende dagen verteld Raymond ons: “ morgen (zaterdag) gaan we naar de hoofdstad Chennai (is Madras). Lekker winkelen en de stad bekijken. Overmorgen (zondag) gaan we met de kinderen van het dorp, schilderijen maken. Die schilderijen nemen wij mee naar Nederland terug om per opbod te veilen. Dat veilen zal gebeuren tijdens de presentatie van de reis zodat belangstellenden een herrinnering van deze werkvakantie kunnen kopen en tegelijkertijd een goed doel kunnen steunen De veilingopbrengsten gaan namelijk weer naar India” Ook tijdens dit verslag was Raymond weer erg vrolijk en blij dat de jongeren zo hard werken en ook tevreden dat de sfeer zo goed is.

Dag 6 India: donderdag
Na het ontbijt stappen we de bus in en rijden naar het dorp

 


 


 


 


Vandaag begint een werkploeg met een korte wandeling door het dorp. Elke werkploeg zal een rondje maken om nader kennis te maken mat het dorp. Zo wordt voor iederen duidelijk hoe deze mensen leven. Fabien van de hulporganidatie Earth Aid is de gids en licht toe wat in het dorp te zien is. Ook van het dorp worden filmopnamen gemaakt. Verschillende jongeren maken contact met dorpelingen. Dat schept een ontspannen en gezellige sfeer.

het werk
De school wordt aan de binnenkant van een tweede frisse verflaag voorzien. De buitenkant blijft niet achter. Ook die krijgt een tweede laag. Als extraatje worden de (dak)randen van het gebouw geaccentueerd met een bruine tint. Het tegelzetten wordt hervat. Broederlijk lopen de dorpelingen en de jongeren door elkaar want ook zij werken mee aan de grote opknapbeurt van hun “ Nurseryschool” Als ook de ramen en deuren worden aangepakt, ziet het schooltje er als nieuw weer uit. Met recht kan gezegd worden dat er hard wordt gewerkt. Erg hard.

 


 


 


 


Tijdens de pauze wordt er genoten van heerlijke meloen. De meloenpitten schieten alle kanten uit... Ontspanning moet er ook zijn.... Nadat die middag voorlopig de laatste tegel was geplaatst, reizen we weer af. En iedereen genieten van een (dans) DVD die wordt afgespeeld in de bus. Ontzettend leuk om naar te kijken al verstaan we er niets van, het is genieten van al die dansen. Opmerkingen vliegen door de bus over de prachtige choreografie... en... de kledingstijl de dames op de DVD schijnen wel in de smaak te vallen. Aan het einde van de middag wordt er ontspannen op het strand van de Indische oceaan. Het water voelt aan als een lauw bad. Hier geen onzin van “wennen aan koud water”. De avond wordt afgesloten met Indiaas eten. Een platte dunne broodachtige pannekoek met twee soorten papjes en rijst. Erg smakelijk en als de restauranthouder -en ook de hoteleigenaar voorstelt het ontbijt van de volgende dag een Indiase starter te maken, reageert iedereen positief. Hij mag blijven.

Dag 5 India: woensdag
Vandaag gaat Steven voor het eerst mee, na drie dagen in de lappenmand te hebben gelegen.Chantal voelt zich ook nog niet zo geweldig maar ze gaat gewoon mee. Het zelfde geldt ook voor Jan. De dag wordt begonnen met het overladen van een vracht stenen. Een kar met twee ossen staat voor de school. De dieren staan geduldig te wachten en schudden af en toe hun koppen waarvan de hoorns in groen en rood zijn gekleurd. Iedereen helpt mee de stenen over te laden. Een lange rij jongeren zorgt ervoor dat de stenen van de kar op de bouwplek komen.
Een paar gaan helpen met het resterende metselwerk. In de warme zon zwoegen anderen met zand om mortel aan te maken.Weer anderen geven de de buitenzijde van de school een tweede verflaag. Ook de binnenkant krijgt een verfbeurt. Het plafond is gedeeltelijk geschilderd door dorpelingen. De keuken komt ook aan bod.Gewone tegellijm was nu gemakkelijk geweest. Hier wordt het mortel tegen de muur gesmeten en uitgesmeerd. De tegels worden met een cementpapje ingesmeerd en dan geplakt.

 


 


Vandaag lopen de dorpelingen de deur plat.Ze zijn nieuwsgierig en staan over de schouders mee te kijken.Af en toe een leuk gesprek waar je soms niet alles van begrijpt. Met handen en voeten komen de meesten er wel uit. Op het eind van de dag is het schooltje onherkenbaar. Frisse blauwe binnenmuren en het plafond neutraal wit. Vanaf de weg is de groene school te zien en iedereen is erg tevreden over het behaalde resultaat.

 


 


met de bus terug kijken we een Bollywood DVD. Flitsend, vermakelijk en oogstrelend hoe er gedanst wordt. Terug in het hotel, wijken we uit naar het strand voor de ontspanning. Sommigen redden het strand niet en liggen heerlijk te slapen in hun kamertje.

4e dag India: dinsdag
Ook deze dag stond in het teken van hard werken aan de school.Er wordt gewerkt aan het muurtje rond het schoolplein ( ongeveer 16 meter metselwerk) Verder wordt er in het keukentje getegeld. De buitenkant van het gebouw staat nu in de verf. Om alles dekkend te krijgen moeten er nog 2 lagen verf op de schoolmuren. De verf die er voor bedoeld was, en uit Nederland mee zou worden genomen is helaas in beslag genomen door “de vliegveld-politie”. Er moest daarom in India nieuwe muurverf worden gekocht. In tegenstelling tot een eerder bericht is niet alle verf in beslag genomen. Een aantal tubes verf om de kinderen schilderijen mee te laten verven is wel door de douane gekomen. De grote verfblikken voor het verven van het gebouw vond men helaas te gevaarlijk. Men was bang dat er een bom in zou zitten. In beslag genomen dus.

De zieken met buikgriep en diaree zijn bijna allemaal hersteld. Alleen Steve had vandaag nog een dagje ziekteverlof, maar morgen gaat ook hij “aan de bak” en is zijn ziekteverlof over.

Op het moment dat wij met de jongeren belden, zat hun werkdag erop. Men was net in het stadje geweest en had wat gewinkeld en souvenirs gekocht. Na het wandelen gaat men eten. De groep eet Indiase maaltijden : veel rijst met een soort pannenkoeken (Doza’s heten die volgens Raymond). Het geheel doet hem denken aan Roti’s Na het eten gaat men de goede en de minder goede momenten van de dag bespreken en daarna moe en voldaan naar bed. Iedereen is niet alleen moe van het harde werken, maar niet vergeten moet worden dat men werkt in een tropische zon met hoge temperaturen.

 



 



 



 



3e dag India: Maandag
Op de derde dag wordt er gewerkt. Om 15.00 uur plaatselijke tijd (10 uur in Nederland), is er voor het eerst telefonisch contact met Raymond. Hij verteld dat de jongeren aan de fundering werken van een nieuw te metselen muurtje rond een speelplaats. Dit muurtje maakt de speelplaats veiliger, want het grenst aan een drukke straat met veel verkeer. Andere jongeren maken de muur van het schoolgebouw schoon (mos verwijderen) waarna het gebouw geverfd kan worden. 2 jongeren hebben een speciale taak: er voor zorgen dat iedereen goed drinkt. Dit is belangrijk want het is erg warm (35 graden) en uitdroging is dan een gevaar. Zeker de mensen die buiklop hebben opgelopen (4 stuks) moeten veel drinken.

Ray kijkt met ons nog even terug op de reis tot nu toe: “Het gaat geweldig goed, het enige wat tegenvalt is die zoekgeraakte rugzak, maar hij schijnt al getraceerd. Die komt ook wel terecht” Daarnaast zijn de verfspullen die uit Nederland meegekomen zijn door de luchtvaartpolitie ingepikt. Het waren vloeistoffen en men was bang voor een bom. “Kom allemaal goed hoor, we kopen hier wel nieuwe verf” wordt ons verteld.

 



 



2e dag India: zondag
Men gaat op bezoek bij het hoofdkantoor van “Earth Aid” de ontwikkelingsorganisatie waarmee de jongeren gaan samenwerken Ook wordt deze 2e dag het dorpje bezocht waar Earth Aid gevestigd is. Men legt de jongeren de gebruiken en gewoontes uit die in het dorpje gelden en er is zelfs een feestelijk ontvangst geregeld voor de jongeren uit het verre Nederland.

1e dag India: zaterdag
De reis is zoals gezegd goed verlopen. Wel een kleine tegenvaller op de luchthaven van Chennai, een rugzak is niet over gekomen. Na 22 uur reizen stapt men in een bus die hen naar het hotel brengt.Tijdens die rit is iedereen enthousiast, ook al is het donker. De eerste indrukken van India zijn indrukwekkend, warm ook, gemiddeld 35 graden Celsius. Om 0.6.00 uur plaatselijke tijd, eindelijk tijd om te rusten. Later een lunch en gaat men de plaats Mammalapuram verkennen.

Uitrusten op het strand
In de middag wordt er uitgerust op het strand. Het zeewater is heerlijk van temperatuur. Na het eten wordt de dag doorgenomen. Groepsafspraken worden gemaakt en terugkijkend op de eerste dag in India was iedereen tevreden. Men vond het geweldig. Ook de volgende dag wordt besproken.

 



 



 



 



 



 



 



Jongeren goed aangekomen in India
Maandagochtend ontvangen wij de eerste mail en een aantal foto’s uit India. Daarnaast hebben wij telefonisch contact. Goede berichten, de reis is uitstekend verlopen

23 februari vertrek India
Haagse jongeren Transvaal College vertrokken naar India

Vrijdagochtend 23 februari, vroeg, eg vroeg zijn 13 jongeren en 4 begeleiders vertokken vanaf de Pleijsierschool naar het vliegveld Schiphol.

Om 4.00 uur in de ochtend was het verzamelen en stipt een half uur later vertrok men naar het vliegveld. Vandaar vliegt men door via Londen naar Madras.

Opvallend veel docenten, familieleden en vrienden namen afscheid van de groep. Kleine kadootjes werden nog uitgedeeld (maagtabletten en snoep.
De sfeer bij dit vertrek was uitgelaten. Men had veel lol en er werd gezongen voor de docent Steve die op deze vertrekdag jarig is en 26 jaar is geworden.

Een belangrijke rol is weggelegd voor Nabiboi Zongo. Hij kon wegens visum/paspoort problemen niet mee, maar zal vanuit Den Haag het thuisfront helpen informeren. Ook zal hij vrienden, kennissen, docenten en familie stimuleren e-mail berichtjes te schrijven naar de groep.

Uiteraard moest er deze vroege vrijdagochtend ook nog even gepest worden. Alle groepsleden waren voor het vertrek prima op tijd op de school aangekomen. Dat is voor sommigen op een doordeweekse schooldag nog wel eens anders

 


 


 

ACTUELE ACHTERGROND INFORMATIE

NAMIBIO
Namibio is door de webmasters gevraagd om medewerker van deze site te worden. Met zijn scherpe geest en even snelle pen, gaat hij vragen stellen aan mensen die op het Transvaalcollege, of daar buiten, het project volgen. Namibio wil weten wat men van het project vindt, of het herhaling verstandig en waar dan naar toe? Ook wil hij weten wat men van de jongeren vindt en of men zelf mee zou willen gaan op zo’n actieve, en ook wel uitputtende, werkvakantie Natuurlijk zoekt hij zelf zijn mensen uit maar je kunt altijd proberen hem te verleiden juist jou te vragen voor een gesprek.
Je kunt hem bereiken via zijn hotmail-adres: namibio@hotmail.com.
Natuurlijk bepaalt hij zelf met wie hij in zee gaat.

 

Interview met Tonn (docent techniek)
Ton heeft de dagverslagen op Internet gelezen. Hij heeft het idee een goed beeld te krijgen van de groep en kan zo goed meeleven. “Wat ze daar doen is SUPER!”. De kinderen daar worden geholpen en de deelnemers veranderen op zeker door zo’n ervaring. Ze komen vast met een goed gevoel terug. Ton vindt dat er elk jaar zo’n project moet zijn op school. Het lijkt hem een goed idee om waterputten te gaan slaan in Afrika. En wil dan ook heel graag mee, dat lijkt hem de ervaring van zijn leven. Namibio

 

Interview met Marianne Tijl (docent unit 1)
Volgende keer Bulgarije? Marianne kijkt, sinds de groep vertrokken is, elke dag op de site. Ze vindt het geweldig, goed werk en de foto’s zijn mooi. Iedereen is geweldig bezig en ze hoopt dat de deelnemers er veel van leren. Dat ze anderen helpen geeft de deelnemers vast een goed gevoel. En de kinderen daar gaan straks vast met een beter gevoel naar school. Ook het leren van elkaars cultuur. Onze school zou meer projecten moeten doen, ook dicht bij huis is er genoeg te doen (vrijwilligerswerk). Marianne noemt als reisdoel voor een volgende reis: Bulgarije. Kinderen zonder ouders, zonder kleren of bed, geen ramen in de huizen. Ook daar Genoeg hulp te leveren. Ze zou best graag mee willen. Maar ze wil ze ook graag inzetten voor kleinere projecten hier in de buurt. Namibio

Interview met Erik-Jan Woudstra (individueel trajectbegeleider)
Every day op internet Ook Erik-Jan heeft het project “Every day” op internet gevolgd, want hij vindt het waanzinnig. Nu wordt duidelijk dat onze jongeren talenten hebben. Het feit dat ze deze uitdaging aan gaan laat zien dat ze weldegelijk wat willen, daar heeft hij respect voor. Met dit project kunnen ze een doel bereiken, individueel als met de groep. Hij denkt dat je dit kan vertalen naar doelen terug in Nederland. Het maakt niet uit waar de reis naar toe gaat. Het gaat om de impact die zo’n actie heeft. Erik-Jan zou wel mee willen, maar hij gaat dit niet doen. Zijn hoofd en hart willen wel, maar zijn gezondheid laat dit niet toe.

Interview met Els Westerhuis (directrice Transvaal College)
Een dagje vrij Els heeft alles op de site gevolgd. De reisverslagen, de foto’s en de correspondentie tussen de familie en vrienden vindt ze mooi om mee te maken. Het werk dat de deelnemers doen vindt ze erg nuttig. Omdat ze anderen helpen en zichzelf vormen. Het levert een goede vorm van medemenselijkheid en burgschap op en maakt onze wereld leefbaarder. De school opknappen, de schilderijen die weer mee naar Nederland komen en bovenal het menselijk contact vindt ze mooi aan het project. Els vindt dat alle jongeren van onze school zo’n ervaring moeten meemaken. Waar de reis naar toe gaat maakt niet zoveel uit. Ver weg kan, maar dicht bij huis in eigen stad is zeker ook de moeite waard. Els is het met de interviewer eens dat de schoolroosters van tijd tot tijd ruimte moeten maken voor andere acties in de buurt. Dit zouden maatschappelijke stages kunnen zijn, zoals bingo bij de buren of het schilderen bij de Compaan. Voor onze leerlingen kan dit stressreducerend werken. Els zou ook absoluut meegaan. Maar wil ook erg graag betrokken zijn bij project in de buurt. Als het lukt om talenten van jongeren in stelling te kunnen brengen dan zijn we geslaagd.
Namibio

Interview met Ruud van Zon (unitcoördinator van unit 4)
Ruud vertelt elke dag de website te bekijken. Hij vindt het hartstikke goed wat de groep in India doet. De samenwerking vindt hij goed tussen de groep en de bevolking. Ook het werkelijke resultaat van een oude school naar weer een nieuwe frisse school vindt Ruud goed om te zien. Door dit werk leert iedereen dat we elkaar nodig hebben in het leven. Als het aan Ruud ligt komt er volgend jaar weer zo’n project binnen Transvaal College. Er zijn veel meer jongeren die een kans moeten krijgen om aan zo’n project mee te doen. Een reis zou bijvoorbeeld kunnen gaan naar een land dat getroffen is door overstromingen. Je zou dan bijvoorbeeld kunnen gaan herbebossen in Indonesië. In Afrika kan je scholen of hospitaalposten opknappen. Genoeg mogelijkheden, maar......" het moet er wel veilig zijn" zegt Ruud met nadruk Ruud zou wel mee willen en heeft het idee er zelf ook wat van op te kunnen steken.
Namibio Zongo

 

Transformatiehuisje of architectuur??
Vind u ook dat die school die de jongeren opknappen wat weg heeft van een groot uitgevallen transformatorhuisje.Nu het zo mooi geschilderd is, zie je ook dat het eigenlijk een mooi gebouwtje is. Voor Nederlandse begrippen wel met weinig ramen maar dat zal wel te maken hebben met het warme weer.Ook het beton zal het gebouwtje redelijk koel houden.

In Nederland heb je een bouwstijl die "De Stijl" heet. Het was een kunst- en archtectuurstroming (1917-1931) die past bij dit gebouwtje.Allemaal rechte vlakken en platte daken. Alle vlakken en vormen rechthoekig.Een paar bekende voorbeelden van stijl gebouwen zijn het Haags Gemeente museum en het woonhuis waarvan wij hieronder een foto hebben geplaatstBent u het met ons eens dat er enige gelijkenis is met het Indiase schooltje

Raymond, Rik, steve en Paul zijn ook nieuwsgierig geworden naar de achtergrond van dit gebouw. Zij gaat er achter aan en uitzoeken wanneer het gebouwd is, voor wie en door wie? Wij zijn benieuwd. Wij ebben Rik trouwens ook gevraagd om die mooie watertoren die naast het schooltje staat, een lik verf te geven. " Kan niet" vertelde Rik ons, "dat ding is gammel en staat zo'n beetje op instorten"

 


 

Berichten voor de Jongeren van het thuisfront
groetjes aan de Indiagroep en speciaal aan Cathy
Hi Indiagangers,
Leuk de foto's te zien hoe jullie daar bezig zijn. Knap hoor! Zullen jullie goed voor Steven zorgen? Jammer dat hij ziek begon. Cathy leuk die foto van jou op het strand. probeer je hetzelfde kleurtje te krijgen als dat meisje? Kijk uit voor verbranding door de zon hè. Is er alweer een week voorbij, gaat hard hè. Nog een paar nachtjes slapen Cathy en je viert je verjaardag in India. Ook hèèèl bijzonder toch. Ik zal extra aan je denken en ik probeer een bericht te mailen voor je verjaardag. Nemen jullie een beetje mooi weer mee naar hier? Het heeft de afgelopen dagen erg veel geregend en we willen ook zon. Nou mensen en Cathy vooral, nog veel sterkte en doe nog je uiterste best voor die mensen daar, ze zullen jullie nooit kunnen vergeten.
Heel veel liefs van mij en tot de volgende mail,
Jane (de vroegere juf van Cathy) doei doeixxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Bericht voor Cathy
Hey lieve schat,
Ik hoop dat alles goed met je gaat. Ik hou de site regelmatig in de gaten, vind het echt top dat jullie dit doen!!! Ik ben heel erg trots op je vrouwtje! Zorg goed voor jezelf en voor de andere, ik hoop je snel te zien.
Groetjes van je nicht Natasja,
en natuurlijk van Bep, Opa, Oma en Kees! o'ja en een pootje van Tommy!

Ha Jan,
leuk dat jullie de stad in zijn om dingen te kopen. Neem voor mij maar een bosneger mee zonder tanden. Het is alweer zaterdag jongen vandaag. Leuk die foto met dat kind. Met oma gaat het wat beter Jan Ik ben bij als je weer thuis bent kunnen we weer ruzie maken dat mis ik wel hoor,geintje,
mamma Joop Jay Patrica haar vader Rietje leuk he?
grote kus mama xxxxen en een poot van joop doei

Voor Jan te Pas
"hallo pik"
ik lees dat je je ook niet zo lekker voelde ik hoop dat het nu weer wat beter met je gaat. Zo zien we je elke dag op msn, en zo ben je weer een paar dagen er niet geweest. En dan mama, die denkt dat er gelijk wat aan de hand is. Ik weet wel beter. jullie zijn gewoon hard bezig en hebben geen tijd om elke dag op internet te zitten. Jongen ik hoop dat je het nog steeds naar je zin hebt en dat jullie het voor mekaar krijgen waarvoor jullie daar naar toe zijn gegaan. Nogmaals petje af voor jou en je mede mensen zo zie je maar dat je toch ook wel voor andere dingen inzetbaar ben. Nou pik doe je best en ik lees elke dag even op die site hoe jullie het die dag er weer vanaf hebben gebracht.
groetjes van ons uit Nijmegen:
Dennis Chantal Danny Naomi Jay en je vriendin Chelsea Pu

Voor jan
Ik ben apetrots op je dat jij die eigewijs was en tegen de draad in was dit zouw bereiken.Ik noem jouw tarzan. ik hoop dat je nog een leuke week heb met zijn alle in de bossen
p.s. pas op voor die bos negers (afz Joop)
veel plezier nog en we w8 op jou op Schiphol Veel kusjuhs
mama en Joop.
Dag tarzan en tot gauw en doe ieder een de groete xxxx oowja stuur ff wat terug

Voor Raymond: heej jij!!
lekker bezig weer die ray !! hoe is de groep, beetje leuke jongeren? vast niet zo leuk als ons hahahhanou geniet er weer lekker van, en zet ze hard aan het werk ik spreek je als je terug ben groetjes en een hele dikkuh kus,
Tien. (deelneemster eerdere projecten)
alle brillen deruit!!!!

Ha die giganten, net weer jullie avonturen zitten lezen en op de buiklopers na gaat het volgens mij helemaal super. Ik wil jullie mijn echt super welgemeende waardering uitspreken over de prestatie die jullie daar aan het leveren zijn. Ik kijk uit naar het moment dat we live beelden van TV west hier krijgen om nog beter jullie avontuur te kunnen volgen. Maak er nog een mooie tijd van en geef die mensen daar het allermooiste wat er is 'het gevoel dat er ook om hun gegeven wordt'
succes en tot gauw,
Paul Donkers

Ha die Sander en alle andere India gangers
Wat zijn we trots op jullie. We volgen jullie dagelijks op de website en er wordt heel erg met jullie meegeleefd. Ik kan nergens komen of er wordt gevraagd hoe het gaat en men gaat kijken op de website. Zelfs door mensen die we niet eens kennen. Mijn moeder en haar vriend bellen elke dag of er bericht is wat ik dan keurig voorlees.
Sander ik ben apetrots op je dat je deze uitdaging bent aangegaan. Ik kan op de foto's zien dat je het erg naar je zin hebt. Ook wel dat het indruk op je maakt. Dat kan niet anders als je met zo een andere cultuur wordt geconfronteerd.Ik verheug me al op onze wandelingen wanneer je alles verteld wat je daar hebt gezien en gedaan.
Sander en andere India gangers, heel veel plezier daar nog de komende week!
Esther, de moeder van Sander

Hey Bilal.. (en de rest)
Iedere dag zit ik op de website en hoop ik dat er weer nieuws zal zijn, als er wat is roep ik meteen me moeder en vader erbij.. We zijn echt trots op wat jullie daar aan het doen zijn.. Je komt zeker helemaal bruin terug..? Nou ik ben wel echt jaloers op je man:D Smeer je wel goed in he.. Zeg ik niet zo vaak, maar we hebben je gemist joh.. Vooral mama.. Mjah is wel genoeg zo heh.. Pas goed op jezelf en op elkaar..
Groetjes van je Zus, moeder en vader

We zien op de foto's dat jullie met z'n allen goed bezig zijn daar! En dat allemaal in die hitte...pfffff... Petje af. We volgen alles verder via de site. Veel succes verder iedereen.
Groeten van Charry en Ron.

WAHT ZEI-N WUH TROS OP JOAWWWW!!! ( Sander Jogurtslager )!
Hey San! Wat een top project.. ik kreeg een mailtje van je ma die houdt me op de hoogte en daar ben ik erg blij om! Ik spotte gelijk die site van DATDOENWIJOOK en het is echt superTOP! Ben net terug van Aruba ik reis ook van hier naar daar... maar wat jij nu doet en de rest van je soulmates daar slaat echt alles... ik vind dat jullie geweldig zijn!! Eigenlijk moeten ze het verplichten op scholen om 1 jaar van de middelbareschool op te geven voor de derde wereld en daar de mensen helpen en zelf met je eigen ogen zien wat er daadwerkelijk aan de hand is met deze soms onbegrijpelijke wereld! Alles is te volgen online, tv en radio... maar nu maak je het echt mee Sander... hoe het is en het "Waarom" zal jouw vanaf nu bezig houden om hier meer werk van te maken! We blijven je volgen daar en ik hoop dat je hier heeeeel rijk van word... van binnen.. je ziel zal schrikken van wat je ziet maar het zal zich verrijken en je sterker maken met alles wat je gaat ondernemen in je leven! Blijf doorgaan met alles wat goed is... want WIE GOED DOET... GOED ONTMOET!!
Tot gauw... take care my friend!
AMMETJE!!!
PS: foto ambra en sander!

 


voor Niesaar,
Alles goed gekomen met je verbrande rug? Wij volgen jou en jullie allemaal iedere dag via de website. Fantastisch werk wat jullie daar verrichten! Wij zijn hardstikke trots op jou! Zorg goed voor elkaar en voor jezelf. Vergeet niet iedere dag zonnecreme en andere beschermende zalfjes in te smeren. Bruiner hoef je niet te worden (hahahaha...) Hier is alles okay. Geniet ervan. We missen je wel, hoor.
Laterssssss .... groetjes van je broer, vader en moeder.

Hey Cathy,
alles goed? hier wel hoor.. ;)) We missen je wel hoor, maar zo te zien heb je het wel naar je zin.. :P Betty en Thijs missen je ook;)) We kijken allemaal mee @ internet.. ;) wel vreemd dat je zo ver zit.. mama kan je nu niet 10 x per dag bellen.. haha dat scheelt ook een hoop geld dus..
groetjes van mij(mario), leo, pap en mam en de hondjes natuurlijk,
ps: We zijn trots op je!

Hallo indiagangers!
Met bewondering volgden wij jullie belevenissen van de laatste maanden. Wat jullie doen is geweldig. Gaan andere jongeren nog heel wat positiefs van leren denken we. Jullie zweet- en diarreedruppels voor die school daar: wie had dat ooit kunnen denken??? Groeten en tot later,
ook namens mijn kollega's unit 2 van Transvaal College.
ErikJan

Hoi allemaal Wat leuk die website. Zo kan ik volgen hoe het met jullie gaat . Fijn dat de reis goed verlopen is. Was wel vreemd om zo midden in de nacht van jullie afscheid te nemen. Overigens Damien (naam nu goed geschreven?) mijn haar zit inmiddels weer wat beter. Jammer van de verf en de rugzak. Maar ik las dat dit wel opgelost gaat worden. Ik begrijp dat jullie al druk aan de slag zijn en dat er veel gedronken moet worden vanwege de hitte en buikloop. Hopelijk zijn de 'buiklopers' weer snel op de been. (Mary en Steven ... dan komen de wc-rollen wel van pas). Uit de korte stukjes van de afgelopen dagen maak ik op dat jullie het naar je zin hebben en dat het eten wel anders is dan bij Charlotte. Worden de bruine boterhammmen al gemist of wordt het voortaan"'rotti"? Ik vind het in ieder geval fantastisch wat jullie daar doen. Heel veel succes. Hou de stemming erin. Ik blijf jullie volgen via de website.
Groetjes Betty

Hi Raymond, dames, heren Goed om te zien dat jullie goed zijn aangekomen en lekker aan het werk zijn......, en niet te vergeten ook de leuke dingen aan het doen zijn! Ik hoop dat jullie veel leren en ervaren daar in India.
Groet, Clara

Voor de thuisblijvers

In geval van nood kunnen de thuisblijvers contact opnemen met Frans-Ids Zwagers, tijdens kantooruren op tel. 070-4162020 en per email: frans.zwagers@welzijnscheveningen.nl of frans-ids@zonnet.nl

Vluchtschema's en reisbenodigdheden

brief over vertrek
reisbenodigdheden

Convenant

24 januari hebben de jongeren van het transvaal college een samenwerkingsconvenant ondertekend.
Het convenant kunt u HIER downloaden.

 



 



 



 

gezellige, leuke avond, Gepresenteerd en verteld wat we India gaan doen.

Wie is en wat doet Earth Aid India

Earth Aid India is een organisatie die geen winst wil maken. De doelstelling is hulpmiddelen, kennis en ervaring te verstrekken om gemeenschappen toe te staan zelfredzaam te worden. Door lokale initiatieven aan te moedigen, doet Earth Aid India een poging de steun aan te bieden zodat individuen en gemeenschappen onderwerpen kunnen behandelen zoals armoede, analfabetisme, geslachtsongelijkheid, alcoholisme en binnenlands geweld.

Vanaf Januari 2006 heeft Earth Aid India projecten in meer dan 20 dorpen langs meer dan 100 km van de kust van Tamil Nadu. In totaal werken er 14 personeelsleden en meer dan 170 internationale vrijwilligers.

 

Website Earth Aid India


Jongeren bij Radio West

Dinsdag 16 januari 2007 zullen 5 jongeren van het Transvaalcollege bij Radio West aanwezig zijn in het programma "Negentwaalf.nl". Mary en Chantal hebben een e-mail gestuurd naar Radio West omdat ze graag het project waar ze voor gaan werken, Earth Aid India, onder de aandacht willen brengen van de luisteraars.



Hieronder vindt u enkele foto's die gemaakt zijn tijdens de radiouitzending bij Radio West in Rijswijk. Zodra Radio West de uitzending online plaatst zullen wij een koppeling plaatsen, zodat u (nogmaals) de radiouitzending kunt beluisteren!

 


 


 


 


 

Fotoimpressie India

Tijdens de voorbereidende reis zijn er verscheidene foto's gemaakt. Hierdoor kun je alvast een redelijk beeld krijgen van Tamil Nadu, India.

 

 

 

Reisverslag

Download het reisverslag van de voorbereidende reis die Raymond en Rick hebben gemaakt voor het project Dat Doen Wij Ook India.

Funx

Raymond zal zondag 7 januari 2007 van 19:00 tot 20:00 te gast zijn in het radiostation van Funx. Raymond zal in het programma "straattaal" te gast zijn om te vertellen over het project Dat Doen Wij Ook.


Transvaalcollege

In november 2006 is gestart met een nieuw project van DDWO. Deze keer gaan ongeveer 14 leerlingen van het Transvaalcollege Den Haag naar Zuid India, Tamil Nadu. De leerlingen zullen de komende maanden zich bezighouden met o.a. voorbereidende, draagvlakversterkende activiteiten zoals werving van fondsen/sponsors, dienstverlening bij de Compaan en zullen verschillende cursussen volgen.

Eind februari reizen de leerlingen af naar Tamil Nadu in Zuid India en zullen Earth Aid India helpen bij het ontwikkelingswerk. Nabij het plaatsje Mamallapuram staat een Nursey-school welke nodig dient te worden opgeknapt. Deze school heeft een breed maatschappelijk doel; een voorschool voor kleutels (3-5 jarigen), ontmoetingscentrum voor het dorp, vrouwenvoorlichtingscentrum, een centrum voor naschoolse activiteiten. Naast dit renovatieproject zullen de leerlingen ook een speeltuintje voor de kinderen plaatsen.

In december 2006 is een voorbezoek afgelegd waarvan een reisverslag is gemaakt.

Informatieavond India 2006

De presentatie van Raymond tijdens de informatieavond India 2006


Hierbij nodig ik u uit voor een informatieavond in het kader van het project Dat Doen Wij Ook. Dit project organiseert in 2007 een reis naar India om Earth Aid in het Tamil Nadu gebied te helpen bij ontwikkelingswerk. De avond is op maandag 20 november 2006 om 19.00 uur in het Transvaalcollege, Scheeperstraat 160 te Den Haag.

 

Programma:
19.00 uur     Ontvangst met koffie/thee
19.30 uur     Welkom door Ruud van Zon, unitleider Transvaalcollege  
19.40 uur     Inleiding door Raymond van Bohemen, projectleider India 2007
20.00 uur     Korte documentaire
20.15 uur     Vragenronde
20.30 uur     Afsluiting met hapje en drankje

De ouders en  verzorgers van de jongeren die mee willen doen aan het project en de reis worden uitgenodigd voor de informatieavond. Ook zijn belangstellenden en andere betrokken partijen aanwezig. Tijdens deze avond gaan wij in op het project Dat Doen Wij Ook en de achtergronden van deze reis naar India.
Drs. Atlin D.R. Sandvliet
Project Dat Doen Wij Ook

 

De Begeleiders:
 
  

 
 

Raymond van Bohemen, begeleider>
Raymond is het gezicht van het project “dat doen wij ook” Hij heeft een technische achtergrond: is zoon van een huisschilder, heeft een timmermans- en tuinbouw achtergrond. Hij vond daar niet wat hij zocht, maar voelt zich als een vis in het water in het jongerenwerk, Ray is bij Welzijn Scheveningen begonnen als jongerenwerker. Hij werd door Rik, zo,n 6 jaar geleden gewezen op het idee om een werkvakantie te houdem in Roemenie. Ging daar met een groep jongeren heen en is sindsdien dorgegaan met het houden van werkvakanties voor jongeren Is ondertussen een aantal keren in Roemenie geweest, maar ook in Sri Lanca en Polen. Nu dus naar India en binnenkort naar Suriname

Ray ontwikkelde in de loop der jaren voor het project, met steun van anderen, een methodiek. In een contract werden voor een langere periode afspraken met de jongeren gemaakt. Afspraken op het gebied van scholing en gedrag (sponsorwerving, niet spijbelen, geen negatieve contacten met politie en justitie). Dit daagt jongeren uit zich sociaal en correct op te stellen.

Raymond mag graag de jongeren wat pesten en uitdagen. Hij heeft hiermee een doel. Hij wil hen leren meer na te denken, Hij maakt ze ook en met de mond meerweerbaar waardoor ze van zich kunnen afbijten zonder agressief te worden. De werkwijze en aanpak van het project in het algemeen en Raymond in het bijzonder heeft de afgelopen jaren een warme aandacht gehad van de media. Kranten volgden het project, TV-west en andere filmers gingen mee op reis. Het project kwam en zelfs op de landelijke TV (NPS)

Raymond is gehuwd en heeft een dochter van 3 jaar.

 



Rik Koch, begeleider

Zonder Rik zouden de projecten van Datdoenwijook waarschijnlijk niet bestaan. Hij kwam in 2002 met een artikel uit de Posthoorn over Heimen Westerveld. Die zocht een groep vrijwilligers om hem te helpen een gemeenschapshuis voor zigeuners af te bouwen. “Kochie” leek dit wel wat en ging praten met jongerenwerker Raymond van Bohemen. De rest is geschiedenis. Rik is nu vrijwillige begeleider van het project.

Zijn achtergrond is samen te vatten als een jongen met “twee rechter handen”. Naast metselaar, stucadoor, timmerman en aannemer met een eigen (eenmans)bedrijf zit Rik sinds kort ook in de steigerbouw. Daarnaast volgt hij sinds kort een cursus (kunst)schilderen bij het Korenhuis.

 



Paul Huisman, begeleider

Het project “dat doen wij ook” is in de loop der aren gegroeid van puur een welzijnsproject naar een samenwerkingsproject tussen politie, de school een ontwikkelingsorganisatie en “dat doen wij ook” Tussen al die partijen worden op papier, bindende afspraken gemaakt over de reis, sponsorwerving, het niet spijbelen en het gedurende een lange periode geen (negatieve) contacten hebben met politie en justitie. Vanuit deze gedachte is het logisch dat er een politieman als begeleider van deze reis meegaat: Paul Huisman.

Paul: ” beroepsmatig heb ik veel te maken met jongeren, in strafrechtelijke en strafvordelijke zin. Daarnaast draag ik in het dagelijks bestaan, kennis uit aan groepen over agressieloos contact leggen. Dit doe ik middels fysieke en mentale trainingen”. Paul woont in Den haag en is een gezinsman en gek op zijn 2 kleine kinderen. Over het project en over zijn kinderen zegt hij het volgende: “ Op stap met mijn allerkleinsten is een beleving, met deze jongeren een project in India meemaken is een echt avontuur”.



De Deelnemers:


Ik ben Dianto Pieplenbosch ben 16 jaar en woon in Den Haag.


 
 

Ik ben Patrick Demelinne ben 16 jaar en woon in Den Haag .Patrick wordt de dag nadat wij hem spreken 17 jaar. Ook hij zit op het transvaal College. Zijn favoriete vak is Nerderlands. Later wil hij timmerman worden in de bouw. Patrick vindt het terecht dat er aan de deelnemers van deze reis eisen worden gesteld middels een contract. “ Wij moeten er wat voor over hebben ik vind zo,n bindend contract terecht” verteld hij ons. Voor het punt niet spijbelen moet hij oppassen zegt hij zelf; “Ik ben nogal eens te laat op school”

Patrick heeft de nodige hobbies: hij speelt vaak voetbal (op straat, niet in een club) Daarnaast houdt hij van internetten en films kijken. Vooral horrorfils vindt hij mooi.

Over geld verdienen middels fondswerving heeft hij nog niet nagedacht. Hij was tijdens de laatste bijeenkomst van de groep ziek en juist toen hebben ze het over dat onderwerp gesproken.

Over wat hem in India te wachten staat heeft hij wel een idee: “ Raymond is al in India geweest verteld hij en hij heeft het schooltje laten zien waaraan wij gaan werken. Het schooltje ziet er niet ut en wij gaan het opknappen. Hij verteld ons dat hij voor het eerst nederland uit gaat, dus het wordt een hele belevenis.

Patrick vindt het leuk om anderen te gaan helpen, ook thuis helpt hij wel eens zijn ouders met klusjes.

Op onze vraag waarom hij denkt dat de school te samen met “dat doen wij ook” dit organiseert zegt hij: “ het is goed voor de mensen in India en het is goed voor ons” “ zij zijn zo arm en wij hebben het hier in nederland zo goed. Het is ook goed dat wij zien hoe zij daar leven”

Denk je dat je er wat aan dit project zal hebben: Jazeker zegt Patrick, ik zal meer respect hebben voor hoe ze daar leven”


Ik ben Mohammed Jahangier ben 17 jaar en woon in Den Haag. Mohammed heet voluit: Niesaar Mohammed Shahier, maar men noemt hem Mo.

Mo gaat een dag per week naar school en loopt stage bij het woningbedrijf in Transvaal (Staedeon). Hij zorgt er onder andere voor dat de klachten van bewoners door worden gegeven.

Hij wil later graag huisschilder worden. Hij vindt de praktijklessen op school leuk, vooral die van Harold. Mo houdt van fitness en buiten op straat chillen tijt dooien en van muziek, met name hip-hop en R&B Reggaeton NL rap. Veel vrienden van hem rappen.

Mo is er van overtuigd dat het goed toeven is in Nederland, zeker in verhouding tot India. “Ik denk dat als wij terug komen wij ons dat nog meer beseffen” Hij vervolgt: “ Hier in Nederland heb je altijd brood op de plank, zelf als je een utkering hebt”

Hij heeft geen moeite het contract van het project te tekenen. “ Afspraak is afspraak, ik houd mij eraan. In het verleden ging er met mij wel eens wat mis, maar ik heb mijn leven verbeterd, Nu hij school Heeft ziet hij weer een toekomst in zijn leven”

 
 


ik ben Namiboi Zongo. en woon in Den Haag.
Namibo is nog niet zo lang in Nederland en hij komt uit Afrika. Over waar hij precies vandaan komt en wat hij heeft meegemaakt zwijgt hij liever. Hij heeft een duidelijk idee van wat hij later wil worden: “ model” Op school is hij overal even goed in, behalve nog in schrijven.

Hij vindt het een goed idee dat iedere deelnemer zich aan het contract moet houden waarin staat afgesproken dat er niet gespijbeld wordt en dat er ook geen politie- en justitiecontacten zullen zijn. “ ik vind dat grappig, en ik houd mij daaraan”

Namibo omschrijft zich als een hip-hop type. “ Ik ben ook rustig en chill ” vertelt hij ons. Hij verwacht in India een leuke tijd te hebben; “ ik denk dat als ik terug kom een andere kijk op Nederland zal hebben want ik weet van mijzelf dat wij verwende nesten zijn. Ook al haal je het eind van de maand niet met je geld, of eet je van een uitkering of van de straat” Namibo houdt van computeren, chillen en niks doen. “ ik zit leiver thuis dan op straat” zegt hij. Over gelden binnen halen heeft hij al wat nagedacht: “ ik ga brieven schrijven over dit project naar de pers”


Ik ben Bilal Akcay
ben 16 jaar en woon in Den Haag.
Bilal is geboren in Den Haag, maar van turkse afkomst. Zijn hobbies zijn video-gamen en muziek maken, met name rappen.

Over hoe hij sponsorgelden bij elkaar zal halen heeft hij nog geen duidelijk beeld. Hij wil op internet ideeen opdoen en msschien gaat hij wel geld bij elkaar halen door te rappen.

Bilal zit op school in een individueel traject, waardoor de lesgroepen extra klein zijn. Hij is goed in Engels, en heeft nog geen flauw idee wat hij later wil worden. Bilal kan het goed vinden met de andere groepsgenoten “ik ben bevriend met iedereen” Bilal is ook sportief, hij zit op boxen. Bilal verwacht dat hij in India “erge dingen” zal tegenkomen. Dit vindt hij niet erg. “Ik wil graag mensen helpen”

 
 


Ik ben Jan te Pas
Ik ben 17 jaar en woon in Den Haag.
Omdat ik wil kijken hoe het is in arme landen en omdat het me aanspreekt. Lekker weer; een soort paradijs, hoop ik.

 


Ik ben Mary van der Elst
Ik ben 16 jaar en woon in Monster.
Mary heet eigenlijk Mary-Jane. In het dagelijks gebruik is het tweede gedeelte van haar voornaam weggevallen. Mary is haar roepnaam dus Mary zit ook in unit 4 van de pleijsierschool. Het leukste vak wat ze volgt is koken en de lerares waar ze het (extra) goed mee kan vinden heet Charlotte. Later wil ze stewardess worden, het liefst op lange vlucten de aarde over.

Mary is een relaxt type: haar hobbies zijn uitslapen en buiten wat rond hangen met vrienden. Ook houdt ze van msn-en en winkelen.

Over de bindende gedragsregels van het project is ze erg positief: “ voor wat hoort wat” zegt ze daarover. Ze denkt dat het project goed is voor haar eigen ontwikkeling en dat vindt haar moeder ook. Haar moeder zei daarover: “ zo’n kans krijg je nooit meer, grijp hem”

Denk je dat het voor jou moeilijk wordt om je aan de gedragsregels te houden vragen wij haar: “ Ik kan die afspraken wel gebruiken. Op dit moment mis ik regelmaat in mijn leven en heb ik nog geen vaste woonplek. Ik moet oppassen, ook met spijbelen”

Mary denkt dat de Pleijsierschool deze reis organiseert voor de bewustwording. “ wij zullen waarschijnlijk na deze reis dankbaar zijn dat wij hier in nederland wonen” Ook zegt ze: “ op deze school zitten veel jongeren met problemen. India is goed voor onze ontwikkeling”

Over geld inzamelen wordt binnen de groep veel gedacht en gepraat. “ er wordt geld binnengehaald door drankjes en hapjes rond te delen tijdens een tentoonstelling en verder gaan wij een bingo voor ouderen houden. De winst is voor het project”

 
 


Ik ben Feiz Abdoel ben 14 jaar en woon in Den Haag.Eigelijk heethij Mohamed Feiz Khan, maar zijn roepnaam bestaat alleen uit zijn 2e voornaam: Feiz. Ook hij volgt het individuele leertraject van mentrix Karin.
Feiz weet nog niet wat hij later wil worden, maar hij is gek op technische vakken, met name metaalbewerking. Een docent waar hij zich prettig bij voelt is Tom die houtbewerking geeft.

Feiz houdt van computeren, tv kijken en ook luistert hij graag naar muziek, vooral rap. De sport waar hij van houdt is basketbal. Vroeger speelde hij het zelf, de laatste tijd komt daar minder van.

Wat vind je van het contract? “ Ik heb er geen moeite mee, het is gewoon een regel die is afgesproken dus ik houd mij eraan” zegt hij

De vader van Feiz steunt hem: “ mijn vader is positief over deze reis. Hij vindt het leuk voor mij. Ook mijn vrienden vinden het vet cool. Het is ook zo ver weg”

Hij is een maal eerder op een verre reis geweest (Turkije) Feiz heeft de nederlandse en surinaamse nationaliteit, is hier in Nederland geboren en gaat deze zomer voor het eerst naar zijn roots in Suriname

Waarom denk je dat deze reis georgaiseerd wordt voor jullie: Op deze vraag heeft hij geen snel antwoord: “ ik denk dat wij dat pas weten als wij terug zijn van deze reis” zegt hij” pas dan zullen we dat zien, ik denk dat wij dan pas beseffen hoe goed wij het hier hebben”

Tenslotte vragen wij nog naar ideeen om geld voor de reis: “ ik heb er nog niet over nagedacht, maar ik denk wel dat mijn vader en andere mensen uit mijn omgeving wat willen bijdragen. Ik denk dat er wel geinteresseerden zijn. Het zal niet veel zijn, maar alle kleine beetjes helpen”



 
 


Ik ben Cathy de Wit ben 17 jaar en woon in Den Haag.
Cathy zit in unit 1 en in het laatste jaar. Haar menthor is Marianne. Op school heeft ze speciale interesse in de technische vakken. Vooral techniek en tekekenen. Ze werkt graag met haar handen. Later wil Cathy, na haar studie, graag in een bejaardentehuis gaan werken als verzorgster.

Cathy is een erg sportief meisje. Ze zit op handbal (team B1 van Olympic) en daarnaast zwemt zij. Zwemmen doet zij niet in clubverband, maar gewoon wanneer zij zin heeft.

Een baantje heeft ze ook of eigelijk is het weekendwerk en een stage ineen. Ze is stagiaire en medewerkster bij de broodafdeling van de C1000.

Over het contract wat ze heft ondertekend is ze positief.” Ik vind het een goede stok achter de deur en heb het misschien ook wel nodig. Heb bijvoorbeeld in het verleden samen met andere meisjes eens met de politie te maken gehad in verband met een ruzie. Dit mag natuurlijk niet meer gebeuren”

Cathy wil heel erg graag mee. Ze wil graag zien hoe mensen in zo’n ver land leven en ook is ze benieuwd naar dieren die hier in een dierentuin leven en daar in het wild. “Ik droom bijvoorbeeld van slangen en ben er ook een beetje bang voor. Wil ze ook graag in het echt zien” verteld ze ons

Ook haar moeder vindt het leuk dat ze mee gaat maar die is ook een tikkeltje bezorgd. “Ik heb tegen haar gezegd op de fiets hier in Den Haag kan er ook wat met mij gebeuren”

Op onze vraag waarom zij denkt dat deze reis voor hun groep georganiseerd wordt zegt Cathy: “ Ik denk dat ze ns willen laten zien hoe goed wij het hier in Nederland hebben. Ook heeft Raymond verteld dat hij erg graag met een speciale schhool deze reis wil organiseren. Wij zijn toch wat anders, hebben wat meer uitleg nodig”

Over geld inzamelen heeft cathy al goed nagedacht. Mijn moeder werkt in de catering en zij mag misschien wel “een potje” neerzetten” Ook wil zij de gemeente benaderen maar hierover moet zij nog wel meer nadenken en overleggen over naar wie ze precies toe moet en wat ze wil gaan zeggen. “ Gisteren hadden wij een groepsbijeenkomst van het project en toen hebben wij het ook over dit onderwerp gehad. De volgende keer gaan wij er over door”


Ik ben Chantal Ravelje ben 17 jaar en woon in Den Haag
Chantal zit ook in de 4e kgroep van de beroepsgerichte leerweg van het Transvaal College. Zij wil later graag werken in de thuiszorg.

Haar vrije tijd besteedt ze aan uitgaan, computeren en naar muziek luisteren. Ook helpt ze haar moeder in de huishouding

Het favoriete vak op school is Nederlands en de docenten Betty (Nederlands) en Charlotte (Mentor) vind ze aardig en leuk.

Over het contract wat alle mensen die naar India gaan is ze positief. “Ik heb er geen moeite mee en het helpt ook mij op het rechte pad te blijven. Ik heb al een hele tijd geen politiecontact meer en ik heb ook geen strafblad. Deze afspraken helpen ons dat dat zo blijft”

Wat ga je doen in India en wat verwacht