Voorbereiding
Logboek Segbroek/Loosduinen 2004
Fotoboek
De deelnemers:
Achteraan v.l.n.r.: Raymond, Caglar, Ferhat, Marijelle (jongerenwerker), Ronnie en Steven.
Vooraan v.l.n.r.: Karim, Erhan, Stacey en Linda.
Caglar, 17 jaar: 'Ik ga mee naar Roemenie omdat ik wat voor die arme mensen daar wil doen.'
Ferhat, 16 jaar: 'Ik ga mee om een huis te bouwen voor die mensen in Roemenie.'
Ronnie, 11 jaar: 'Ik wil graag mee omdat ik die kinderen wil helpen.'
Steven: 12 jaar. 'Ik ga mee omdat ik de kinderen wil helpen, de andere kant van de wereld te zien en ervan te leren.'
Karim, 18 jaar: 'Waarom ga je mee? Ik ga mee omdat Marielle me gedwongen heeft!' :-)
Erhan, 14 jaar: 'Wij gaan daarheen om een huisje te maken. De juf was naar onze winkel gekomen en vroeg:'Kom je mee?' en ik zei ja en mijn ouders zeiden ja. Ik wil graag zien hoe Roemenie eruit ziet. Dan kunnen we met onze familie er naartoe gaan.'
Stacey, 12 jaar: 'Ik ga mee omdat het leerzaam is en het is natuurlijk ook wel leuk om eens buiten Nederland te komen. En het lijkt mij op zich al een prachtig idee. Als we naar huis gaan, dat we dan echt wat hebben afgekregen.'
Linda 18 jaar: 'De reden dat ik meega is lekker in groepsverband aan een project werken, iets voor andere mensen betekenen, een andere cultuur leren kennen en er even tussenuit zijn.'
Voorbereiding
27 mei. Segbroek bereidt zich voor
De groep van Segbroek Loosduinen heeft gisteren gekookt en afgewassen in de Mallemok. De groepsleden hebben zelf alles moeten doen. De nasi was goed te eten dus dat belooft wat voor Roemenië.
15 juni. Inenten en duiken
Afgelopen zaterdag zijn de jongeren van Segbroek-Loosduinen inentingen gaan halen en gaan duiken bij de Globe in Den Haag. Dit onder het mom van teambuilding en luisteren naar elkander. Ze hebben het allen heel erg naar hun zin gehad met het duiken. Maar niet iedereen vond de inentingen even leuk!
20 juni. Het voetbaltoernooi
Op 20 juni organiseerde Segbroek-Loosduinen een voetbaltoernooi. Met dit toernooi tussen het Albeda, Segbroek-Loosduinen en Scheveningen (oud en nieuw) willen ze geld verdienen voor Roemenië. Na de wedstrijden en de prijsuitreiking is de groep doorgegaan naar de woonboot van Mike om te BBQ-en.
Laatste voorbereiding Segbroek
Donderdag 1 juli werden de laatste puntjes op de i gezet. Raymond heeft met de groep afspraken en de laatste instructies doorgenomen. Zaterdag wordt er om 4.15 uur verzameld op het Centraal Station. Het avontuur kan beginnen.
Basisschool 'De parkiet' uit de Vogelwijk (klinkt logisch) heeft 250 euro voor bouwmateriaal aan het project geschonken. Dit op initiatief van de overblijfmoedersclub aldaar. Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat Marielle daar overblijfmoeder is. De Parkiet wordt bij deze ontzettend bedankt.
Het reisverslag
Segbroek veilig aangekomen
Zaterdag rond middernacht zijn de jongeren van Welzijnsorganisatie Segbroek Loosduinen veilig aangekomen in Haranglab. Vanaf het vliegveld van Boekarest is men met 2 taxi's direct naar Haranglab gereisd. Om religieuze redenen wordt er in Haranglab zondag's niet gewerkt waardoor maandag 5 juli de eerste werkdag was.
Maaien en hooien.
Maandag heeft een gedeelte van de groep op het land gewerkt. Men heeft gras gemaaid wat na droging op boerenkarren kan worden geladen om als hooi te dienen voor de (enkele) paarden van de zigeuners.
Anderen hebben gebouwd aan het dak van het bekende huisje van Karkas en zijn gezin (zie verslag van de Albeda jongeren). Nadat die jongeren naar Rotterdam waren teruggekeerd heeft Karkas verder gewerkt aan zijn huisje en de muren opgetrokken.
Maandagavond zijn de dozen met kleding uitgepakt. Deze kleding is in een kledingactie in de maanden mei en juni door Welzijn Segbroek en Scheveningen verzameld en per vrachtwagen naar Haranglab vervoerd.
Raymond heeft dit eerste verslag op een bandje ingesproken. Hierdoor konden wij niet doorvragen naar de stemming binnen de groep. Maar Raymond klonk vrolijk en luchtig, alles gaat daar dus naar wens. Het schijnt er alleen wel erg heet te zijn.
Hard werken en een inbraak
De plannen in Haranglab zijn wat veranderd. Er zou worden gewerkt aan een dammetje in het riviertje, maar dit gaat niet door. Veel zigeunergezinnen zijn dakloos dus de groep heeft het huisje van het gezin Karkas afgemaakt en is begonnen aan een tweede huisje. Het is zwaar werk want het is 41 graden celsius overdag.
Na een dag hard werken ontdekte men bij terugkomst op de slaapzaal dat er was ingebroken. Vooral kleding (met name van Raymond) was gestolen en een relatief goedkope videocamera. Dure apparatuur had men laten liggen. De inbraak is door de autoriteiten hoog opgenomen: de burgemeester, de vervangend burgemeester en het hoofd van politie kwamen er bij. Waarschijnlijk wordt de inbraak opgelost omdat men een vermoeden heeft wie het heeft gedaan.
Woensdag naar de stad
Er is maandag en dinsdag hard gewerkt. Daarom is besloten woensdag tot rustdag te promoveren en met de bus op stap te gaan. Raymond belde ons woensdag mobiel vanuit de markt in Tirnaveni. Ze kopen goedkope vervangende T-shirts. Later op de dag gaat de groep door naar Tirgu Mures, een andere stad. "Lekker een dagje niksen", zegt Raymond vrolijk. "De T-shirts zijn hier spotgoedkoop, en de inbraak wordt wel opgelost".
"Ik heb voornamelijk met aarde, klei en stront, samen met de anderen aan dat huisje gebouwd. Verder heb ik corvee moeten doen, de tafels dekken. Ook heb ik een dode hond begraven en een kruis erop gezet".
Jongeren gaan als een tierelier
In zijn telefonisch verslag was Raymond vol lof over de jongeren: 'dit is deels een erg jonge groep (enkelen gaan net van de basisschool) maar ze gaan als een tierelier. Dit hadden we nooit gedacht. Ze werken als paarden. Het dak van het nieuwe huisje zit er alweer op. Gewoon super'. Weer een gezin met, naar Roemeense maatstaven, een fatsoenlijk dak boven hun hoofd.
In de middag siësta
Omdat het overdag bloedheet is, donderdag werd het 38 graden, hebben de jongeren besloten hun tempo en dagindeling aan te passen. Ze beginnen vroeg in de ochtend, gaan in de middag op het heetst van de dag 'plat' en nemen een siësta. In de avond, wanneer het weer wat is afgekoelt, gaan ze vervolgens weer verder tot de schemering.
Kleine huidirritaties
Door het warme weer, de matige hygienische omstandigheden en waarschijnlijk ook door te weinig wassen, hebben enkele deelnemers wat huidirritaties opgelopen. Het gevolg is dat de gehele groep zich verplicht is gaan wassen. Ook zijn de slaapruimtes goed schoongemaakt. Raymond: 'op de slaapzaal hadden ze er een zooitje van gemaakt, dat hebben wij even opgelost.' Met wat zalfjes worden de problemen van de geïrriteerde huid verder opgelost.
Afgelopen donderdag en vrijdag is er hard gewerkt aan het huisje. De werkwijze met in de middag een siësta wordt doorgezet. Is ook verstandig. Het is overdag erg warm en de laatste dagen komen af en toe wat irritaties op. Dit wordt verweten aan de moeheid, het harde werken, de warmte en de primitieve omstandigheden. Alle moeilijkheden worden in de avond steeds opgelost. Marielle en Raymond zijn trots op deze jongeren. Zo jong en je dan belangeloos inzetten voor anderen: top.
"Sommige zigeuners leven gewoon op een oude matras op straat. Al vroeg in de morgen komen de kinderen naar het terrein van Heimen en bedelen om voedsel bij het hek. Het is geen oplossing om geld te geven want het geld wordt besteed aan verkeerde dingen. Mannen drinken daar veel tegen het verdriet. De vrouwen maken veel ruzie, de kinderen leven op straat."
Geen vergunning
Vrijdag, contact met de nieuwe burgemeester. De dorpsraad had vergaderd en was bezorgd over de bouwactiviteiten van "de Hollanders". Er werd gebouwd zonder vergunning en dat mocht niet. De begeleiders, met Heimen als tolk, hebben de doelstelling van het project uitgelegd, dat er een film wordt gemaakt die in Nederland op de televisie komt, etc. De burgemeester laat zich overtuigen. Er mag verder worden gebouwd.
De inbraak
De inbraak in de slaapgelegenheid is nog niet opgelost. Wel is duidelijk wat precies gestolen is. Kleding (alleen grote maten), een wat oudere videocamera en de walkman van Stacy (balen). Politie en burgemeester zijn er bij geweest en er worden mensen verhoord. Zal wel niks worden.
Rijst met kip
Marielle en Raymond hebben een kookbeurt. Rijst met kip staat op het programma. Goed eten is belangrijk vandaar dat ze zich er meer mee bemoeien. Ons advies om multi-vitamines mee te nemen blijkt niet voor niks. De hygiëne is hier minder dan in Nederland en hetzelfde geldt voor de variatie en kwaliteit van het voedsel. Eten moet hier lang koken en pruttelen omdat het water onbetrouwbaar is.
Afsluitavond
Maandagavond is er een afsluitavond georganiseerd. Speciaal uitgenodigd was een zigeunerkinderkoor. Daarnaast hebben onze jongeren als dank een kleine zelfgemaakte attentie gekregen van de zigeuners. Moe, voldaan en een stuk wijzer is de groep nu op weg naar huis.
"Het viel mee, ik voelde me gelijk op mijn gemak. Voor sommige zigeuners moest ik als meisje wel oppassen want ze waren erg opdringerig. De zigeuners waren wel erg dankbaar voor het bouwen. Ze hielpen vaak hard mee. Vooral zij die in de huisjes kwamen wonen hielpen erg hard, anderen keken een beetje toe".
Dinsdag 13 juli. Op weg naar huis
Dinsdagochtend, nog even een kort verslag vanuit de bus van Haranglab naar het vliegveld in Boekarest. Raymond: "Gisteren is het huisje afgerond. Het is prachtig geworden, alles erin, een raam, deur en een schuin dak. Meteen is er een gezin in getrokken, ouders en 4 kinderen. Daarna een 2e gezin erbij. En dat alles in een ruimte van 4 bij 4 meter. Kom daar eens om in Nederland."
Stacey na thuiskomst: "Je wilt niet weten hoe blij ik met een normale WC ben!"
Ben je anders teruggekomen? "De luxe van thuis is nu minder vanzelfsprekend. Voor de reis was ik wat zwaar op de hand, nu ben ik zó blij dat ik het zo goed heb. Ineens zie ik dat het niet vanzelfsprekend is dat wij thuis een TV hebben." Verder nog wat opgevallen? "Met dieren gaan ze daar heel slecht om. Ze mishandelen bijvoorbeeld honden, dat was niet erg leuk".
Moeder Jolanda Bouman: "Steven is erg veranderd"
Op de presentatieavond van het Roemenië project ontmoetten wij Jolanda, moeder van Steven (12 jaar). Jolanda was erg tevreden over deze werkvakantie van haar zoon. Ze vertelde dat Steven in die 11 dagen zo veranderd was.
Jolanda Bouman en Steven
Jolanda: "Steven is een leuke jongen, maar voordat hij naar Roemenië vertrok was hij volop aan het puberen. Hij had soms een grote mond en deed niks in het huishouden. Toen hij terugkwam was hij de eerste week erg stil en in zichzelf gekeerd. Raymond had mij er bij het afhalen al voor gewaarschuwd op Schiphol." Steven had de zigeuners goed geobserveerd en was geschokt door de armoede en uitzichtloosheid. Alles wat hij had meegemaakt moest hij verwerken. Na deze reis werd Steven niet alleen serieuzer, maar ook socialer.
"Steven ging plotseling de hond uitlaten en bood aan op opa te passen als de anderen van de familie weg moesten. Ook kocht hij plotseling de goedkoopste pizza’s als ik hem royaal geld mee gaf voor dure." Steven: "Het was heel fijn om die huisjes daar te bouwen. Op het huisje wat wij met de Segbroekers hebben gebouwd ben ik dan ook heel trots."
Wat vonden jullie van de voorbereiding van deze reis? Steven: "De voorbereiding was heel goed. Het was leuk om elkaar vooraf beter te leren kennen." Jolanda: "De voorbereidingen waren goed. Ik had vertrouwen in Mariëlle en ook Raymond is geweldig. Daarnaast werd aan de ouders alles goed uitgelegd en ook op de website stond veel en handige informatie. Verder is Steven verstandig en ik vertrouwde er gewoon op dat het goed zou gaan".
Zijn je nog andere zaken opgevallen in Roemenië? "Wij gingen een keer een wandeling maken op een grote berg. De zigeunerkinderen gingen mee. Wij puften en hadden het zwaar maar die zigeunerkinderen huppelden zo naar boven. Ondanks hun ellende en slechte voedsel was hun conditie heel goed". Ook viel het Steven op hoe hard de zigeuners steeds schreeuwden en ruzie maakten. "Als ik ‘s avonds in mijn bed lag hoorde ik hen nog schreeuwen op de berg. Dat ze stelen vond Steven ook begrijpelijk: "Ze hebben daar niks".
Jolanda: "Ik kreeg "woorden" over de zigeuners met een Hongaarse vrouw hier in Den Haag. Ik had trots verteld dat mijn zoon naar Roemenië was om zigeuners te helpen. Die vrouw zei toen dat dit geen zin had. Alle zigeuners zouden alleen maar bedelen en stelen en hulp zou geen zin hebben. Ik heb toen geantwoord dat als ik ook zo’n armoede zou hebben, ik naar de C1000 zou gaan en ook een brood zou stelen.
Vóór ons vertrek haalt Steven trots zijn ingelijste oorkonde, die hij van wethouder Jetta Klijnsma heeft gekregen, uit zijn slaapkamer. Deze ingelijste tekst heeft een ereplaats gekregen boven zijn bed, maar wordt nu even van zijn spijker gelicht voor de foto.
Steven: "Op die oorkonde ben ik erg trots. Ik hoop trouwens dat ik volgend jaar weer mee kan. De wethouder heeft gelukkig gezegd dat het geld er moet komen. Daar hopen wij dan maar op."